Pustynia to jedno z tych miejsc, do których warto pojechać przynajmniej raz w życiu. Z jednej strony panuje tam cisza i spokój, ale z drugiej człowiek czuje się bezradny w stosunku do surowego klimatu i piasku, kamieni lub żwiru, który sięga dalej niż horyzont. Pustynie zajmują ok. 23% powierzchni lądów i znajdują się na wszystkich kontynentach.

Jest takie przysłowie arabskie:

Na pustynię nie trzeba przynosić piasku.

Zatem co warto zabrać, zwłaszcza jeśli planujesz spędzisz noc pośród wydm? To lista, którą przygotowałam dla siebie przed wyjazdem na Saharę rozszerzona o to, czego nie miałam, a bardzo by mi się przydało. Subiektywna. Kompaktowa. Kieruję ją szczególnie do osób, które jadą na wycieczki zorganizowane, np. w Maroku czy Algierii.

Żeby zrozumieć pustynię, musisz zrozumieć wielbłądy, a żeby zrozumieć wielbłądy, musisz zrozumieć ludzi, którzy się nimi opiekują. (Tahir Shah)

Odzież i obuwie:

• jasne (!) koszulki z długim rękawem i lekkie spodnie na dzień (najlepiej nie bawełniane, tylko te odprowadzające wilgoć – niektóre wyposażone są w filtry UV),
• odzież termiczna – na pustyni występują jedne z najwyższych dobowych amplitud temperatur, w nocy jest naprawdę zimno,
• ciepła bluza,
• chusta – przyda się do ochrony przed słońcem, wiatrem i piaskiem,
• nakrycie głowy, które chroni kark i uszy,
• kurtka przeciwwiatrowa,
• rękawiczki, koniecznie ciepłe – uratowały moje dłonie podczas wieczornej jazdy na wielbłądach,
• cienki komin z polaru, tzw. firstheat,
• oddychające buty za kostkę, najlepiej z grubą podeszwą,
• stuptuty – ja nie stosowałam, ale jeśli ktoś nie znosi piasku w butach to świetna sprawa,
• sandały trekkingowe – na cieplejsze wieczory, kiedy stopy mają dość ciężkich, zabudowanych butów,
• skarpetki outdoorowe – zapobiegają obtarciom.

Higiena osobista i lekarstwa:

• sól fizjologiczna – trafiłam na burzę piaskową, a dodatkowo noszę soczewki – to było istne wybawienie,
• maść lub krople antybakteryjne do oczu,
• żel antybakteryjny,
• mokre chusteczki,
• krem z bardzo wysokim filtrem UV,
• pomadka do ust z filtrem UV,
• mały ręcznik z mikrofibry,
• podręczna apteczka.

Akcesoria:

• wygodny plecak (!),
• okulary z filtrem UV,
• śpiwór – miałam zapewniony koc do przykrycia w namiocie, jednak bez śpiwora byłoby mi naprawdę zimno,
• czołówka z systemem świecenia w namiocie – akurat u nas padła prowizoryczna elektryczność, nie muszę chyba mówić, jaka to wygoda mieć wolne ręce podczas “ogarniania się”; przyda się również przy odnajdywaniu drogi do “toalety”,
• powerbank – najfajniejszy będzie z panelem słonecznym, energii Ci nie braknie,
• preparat na insekty.

Jedzenie i napoje:

• woda, woda i jeszcze raz woda,
• preparat na odwodnienie,
• słodycze/Coca-Cola – jeśli lubisz, spakuj więcej. Wokół turystów kręcą się dzieci i potrafią prosić o konkretną rzecz naprawdę dłuuuugo.

Koniecznie sprawdź, czy organizator zapewnia posiłki i ile ich będzie. W tym spisie zakładam, że masz je zagwarantowane.

Jadąc do Maroka, moim głównym celem był wyjazd na pustynię i spędzenie na niej nocy. Teraz wiem, że na pustynię będę wracać przy każdej możliwej okazji. To uczucie, gdy wystawiasz głowę z namiotu i nie widzisz nic, prócz gwiazd jest absolutnie nieziemskie. Na pewno pojawi się tutaj wpis dotyczący samej wycieczki i tego, jak ją zorganizować.

A jak to jest rozmawiać, siedząc na kocu przy wielbłądach  pośrodku niczego z człowiekiem, który całe życie spędził na pustyni? Wpis o Berberach znajdziesz tutaj.

Mieszkają w namiotach z koziej skóry i wielbłądziej wełny, mają własny język, nie uznają władzy zwierzchniej.  Nie płacą podatków, nie są również objęci żadnymi dotacjami i programami socjalnymi. Kim są Berberowie? Sami mówią o sobie Amazigh, czyli wolny człowiek.